Rare jongens die IJslanderliefhebbers
Wat is het toch een merkwaardig slag mensen, die IJslanderfanaten. Je bent van ’t zelfde houtje of niet. Een tussenweg is er niet. Bijna een soort sekte. Geen wonder dat “buitenstaanders” zo vreemd tegen ons aankijken. Voor de partners is dat wel eens (heel) vervelend, dat sektarisch gedoe. En niet elke relatie is er tegen bestand, want een normaal gesprek voeren, bijvoorbeeld over de kinderen, je werk of over welk ander “normaal” onderwerp dan ook, is bijna niet mogelijk. In plaats daarvan loop je als nieuweling in een groepje ‘IJslanders’ dik de kans dat ze je onverhoeds overvallen met terloopse vraagjes als: “hoeveel heb jij er” of “in welke bloedlijn fok jij eigenlijk” of, “welke hengst gebruik jij deze zomer”.
Dan zijn er verschillende antwoorden mogelijk, die ook weer elk een voorspelbare reactie oproepen. Laten we met het meest ongelukkige antwoord beginnen, dan hebben we dat gehad. Een lifestyle knuppel in een hippisch hoenderhok: “Ik ben meegekomen met... en ik begrijp niet wat jullie in die beesten zien”. Overal om je heen stokken de gesprekken en er valt een pijnlijke stilte. De vraagsteller zal dan niet eens de moeite nemen je antwoord te geven, zal je een blik vol afgrijzen toewerpen en zal zich resoluut omdraaien om deze smet op zijn , tot op dat moment zo gelukzalige, IJslandergevoel onmiddellijk te deleten, met viruskillers bestrijden en uit zijn/haar systeem te bannen. Zelfs als je relatie met …deze schok doorstaat heb je vanavond het een en ander uit te leggen.
Een antwoord met meer perspectief is:“ik heb nog geen eigen IJslander, maar ik vind ‘t wel spannend”. De reactie zal veel milder zijn en iets beschermends uitstralen met toch ook een vleugje superioriteitsgevoel van een doorgewinterde IJslandista die zelf al toch wel minstens 14 lessen heeft gehad en zich derhalve graag rekent tot de incrowd.
Ook een goed, eigenlijk een nog veel beter antwoord is, dat je te kennen geeft al wel op grote paarden te rijden, maar dat je dolgraag op echte paarden (IJslanders dus) zou willen rijden. Als je dit antwoord overweegt en je kunt niet paardrijden loop je een behoorlijk risico. Immers, waarschijnlijk levert dat meteen een invitatie op om eens mee te rijden. Want de echte IJslandista is behept met tomeloze zendingsdrang en alleen daarom al wordt er vaak een extra IJslander bij aangehouden.
Als je dan ook nog advies vraagt over rijopleidingen of zelfs advies over de aankoop van zo´n beest ben je meteen de populairste noviet van de sekte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten